Ética y Moral: Desarrollo Moral, Teorías Éticas y Justicia

Conciencia moral:  orienta a nosa conducta dirección a persona considera correcta e nos  permite xulgar as  accións como boas ou malas. Moral: Provén da expresión ‘moralis’, derivaba de ‘mos’ que significaba costume. É un Conxunto de xuízos  relativos ao  ben e ao mal,  destinados a dirixir a conduta das personas.  Os seus xuízos concrétanse en normas de comportamento que regulan a vida diaria dunha persoa . Ética: provén do grego ‘ethos’, que significa cada estancia,  lugar onde  se habita.  Posteriormente,  aristóteles deulle  un novo significado:  maneira de ser,  carácter.  É Unha reflexión sobre a moral,  preguntas e porque consideramos  válidos uns e non  outros comportamentos.  compara as pautas moráis. Carácter moral: É constituído polo carácter do libre actuar do humano.  a liberdade,  a capacidade para decidir en elexir entre varias opcións posibilita as accións concretas que alguén leva a cabo se axusten ou non aos costumes e normas da súa comunidade.  cando unha persoa decide actuar de acordó coas normas, actúa correctamente (é moral);  cando decide saltalas,  actúa incorrectamente (é  inmoral). Somos responsables do carácter  xa que este vaise facendo día a día sobre as nosas accións. 

Madurez:  É o proceso de crecemento e segué a nosa conciencia moral.  Unha das funcións da conciencia moral é a de formular  xuízos Sobre o que debemos facer ou  temos que rexeitar. Lawrence Kohlberg  estudou o desenvolvemento da conciencia e a partir da análise dos xuízos moráis,  sobre todo dos razoamentos.  chega á conclusión de que aínda que as normas moráis ou os  valores dunha cultura poden ser diferentes dos doutra,  os razoamentos que os fundamentan seguen estruturas ou pautas parecidas. O desenvolvemento moral dunha persoa pasa por tres grandes niveis: Nivel preconvencional:  as normas son unha realidade externa que se respecta só atendendo as consecuencias ou o  poder de quen  as establece.  integra os seguintes estadios: Estadio 1.  obediencia e  medo ao castigo:  respéctanse as normas por obedencia e por medo o castigo. Non hai autonomía  senón heteronomía.  axentes externos determinan o que hai que facer e o que non. É  propio da infancia,  pero hai adultos que seguen toda a súa vida neste estadio ( o delincuente que só  se frea co medo) --Estadio 2.  favorecer os propios intereses:  asúmense as normas se favorecen os propios intereses.  o individuo ten por obxectivo facer aquilo que cumpren os seus intereses,  consideraban correcto que os outros tamén persigan os seus.  as normas  cúmprense por  egoísmo.  É un  estadio propio do neno as persoas adultas. ( respéctote se me respectas, fai que queiras mentres no me molestes).

Nivel convencional:  As persoas viven identificadas co grupo. Quéresé responder favorablemente as expectativas que os outros teñen de nós. Identifícase como bo ou malo aquilo que é a sociedade así o considera.  integran os seguintes estadios: Estadio 3.  Expectativas interpersoais:  As expectativas dos que nos rodean ocupan o posto do medo ao castigo e dos propios intereses.  Móvenos o desexo de agradar, de ser aceptados e quieros. Facer o correcto é cumprir  as expectativas das persoas próximas a un mesmo. É  propio  da adolescencia  pero tamén de moitos adultos,  xente que queré facerse amar pero que se deixan levar polos outros ( modas,  valores do grupo…) Estadio 4. Normas sociais establecidas:  O individuo é leal con todas as institucións sociais. Facer o correcto é  cumprir as normas socialmente establecida para proporcionar un ben común. Comeza a autonomía moral  xa que as normas cúmprense por responsabilidade. Tense conciencia dos intereses xerais da sociedade,  espértase  un compromiso persoal. É propio da idade adulta que adoita chegar ben superada adolescencia, é  onde se atopa a maioría da poboación.----Nivel postconvencional:  prodúcese a comprensión e aceptación dos principios moráis xerais que inspiran as normas.  os principios racionalmente escollidos pesan máis que as normas.  integran os seguintes estadios:

Estadio 5.  dereitos prioritarios de contrato social:  todos os seres humanos teñen o dereito á  vida e á  liberdade,  estés dereitos están por enriba de todas as institucións sociais ou convencíóns. Recoñécese  a relatividade de normas y valores, pero  asúmese que as leis lexítimas son só  aquelas obtidas por consenso o contrato social.  Se unha norma vai contra a vida ou a liberdade  imponse obriga moral de non aceptala e enfrontarse a ela.Estadio 6.   principios éticos universais:  toma de conciencia de que hay principios éticos universais que se deben seguir e teñen prioridade sobre as obrigas legáis e institucións convencionais.  impera a regra de ouro da modalidade:  facerlle ao outro o que quero para min.  tense a coraxe de enfrontarse as leis que atentan contra os principios éticos universais como o da dignidade humana ou o da igualdade. É  un estadio moral supremo: Gandhi,  Martín Luther King. Aquí acadase a madurez moral. ---- Universalismo moral: Postura ética que defendé a existencia dunha verdade  moral Sócrates foi un defensor  explícito do  universalismo moral, consideraban un vínculo indestrutible coa  razón do home. Opónse ao pensamento convencionalista dos sofistas.---- Convencionalismo:  crenza, opinión,  procedemento ou actitude que consideran como verdadeiros aqueles usos e  costumes, principios…  que rexen o  o comportamento social ou  persoal,  estés están baseados en acordos implícitos ou  explícitos grupo social  máis que na realidade externa. O convencionalismo está relacionado co relativismo moral.

Relativismo moral:  posición filosófica que defendé que todos os puntos de vista son igualmente válidos e que toda a verdade é  relativa ao individuo. Todas as posicións  moráis,  os sistemas relixiosos, formas de arte,  movementos políticos…  son verdades relativas aos individuos.  O relativismo afirma que toda moral é relativa ao grupo social dentro do que esta se constrúe (esa é a súa verdade,  pero non a miña). O  relativismo é  próximo ao escepticismo. Existen valores moráis que son:Universais:  aplícanse a todos sen excepción ( ninguén de rematar outra persoa)---Obxectivos: non depende do contexto outro punto de vista ( non existe situación particular na que se poida matar).---Inmutables:  non cambia o tempo ( a prohibición de matar é  eterna)----

A moral convencional dos sofistas: Os  sofistas foron os primeiros en sistematizar algúns dos contidos da  ética adoptaron posicións relativistas e escépticas. ---A moral é convencional porque se  fose de orixe divina  ou natural todos os homes saberían por natureza que é bo e do que é  malo, pese a que non existe unidade de criterio respecto a isto.---A moral é convencional porque  os valores e as normas cambian a través do tempo e son diferentes dunhas culturas a outras. Esta é a tese do relativismo  moral e cultural, defendida por primeira vez polos sofistas. O único que permanece inmutable é  a natureza humana . -Para os sofistas so existen dúas normas naturais de comportamento: a busca do pracer e o dominio do máis forte.----

Éticas materiais e a busca da felicidade: As éticas da felicidade, da responsabilidade ou as éticas materiais afirman que é a conduta moral determinase polos seus resultados. Unha conduta é boa moralmente se nos permite conseguir un determinado fin, o cal coincidente coa felicidade. As carácterísticas  éticas da felicidade son: --As súas normas están dirixidas á  consecución dun ben supremo e fin último que todos os seres humanos perseguimos e que coincide coa felicidade.---Nas distintas éticas materiais as feliz idade enténdense de diferente maneira: pracer, autorrealización, bens materiais( éxito, diñeiro, fama), salvación eterna, As súas normas non poden ser universais e necesarias, son hipotéticas e non categóricas, só valen baixo certas condicións pois son medios para conseguir un fin: a felicidade entendida dunha determinada maneira.

Ética utilitarista: Jeremy Bentham (1748-1832) e John Stuart Mill (1806-1873). A nosa conduta debe rexerse polo principio de utilidade ou intereses da maioría. O principio utilitarista por  excelencia: unha acción é boa cando produce maior felicidade para o maior número de persoas.En cada acción debemos calcular a cantidade de utilidade ou inutilidade que proporcionará, o cálculo de interese debe facerse en relación coa utilidade colectiva. O principio básico de moralidade e xustiza é a felicidade dos individuos debe ser compatible coa felicidade do conxunto. As leis e institucións sociais deberán promocionar os intereses públicos é a súa  conciliación cos intereses privados. Éticas formáis ou do deber:Están formuladas de maneira categórica e as súas carácterísticas son:--Establecen de forma xeral a intención coa que debemos actuar sexa cal sexa a conducta concreta de que se trate.---Unha conducta é boa se está realizada cunha determinada intención.As principais éticas formáis son as formuladas polos filósofos Kant, Nietzsche, Sartre e Habermas.---A boa vontade kantiana:  Para Kant O que fai unha boa conduta non é a conduta mesma senón a intención coa que realizamos. Distínguese:-As contrarias ao deber, son accións inmorais.As conformes ao deber,  pero realizadas por interese o medo, carecen de valor moral.As conformes ao deber e realizadas por respecto ao deber, só estas accións son moralmente boas.

A   vontade é a facultade grazas á qué podemos determinar a nosa conducta, a vontade é boa en si mesma porque a persoa actúa nos seus comportamentos moráis exclusivamente por deber. A boa vontade é a que intervén cando queremos facer o deber pelo deber.A ética kantiana é autónoma xa que é cada persoa quen en cada caso aplica o imperativo categórico, polo que se da a si mesa a súa propia leí moral .

A nosa cultura representa o triunfo dos  mediocres, xa que a cultura occidental supón a rebelión dos escravos que impoñen a  idea de que todas persoas somos iguais. Transmutación dos valoresSuperhome:  novo ser humano que será capaz de levar a cabo esa  transmutación. Rexeita a razón e escolle os sentidos, instintos … Conténtase con este mundo e non se perdé na ilusión de transmundos. Coñece a vontade de poder e o eterno retorno---O formalismo ético existencialista: Jean-Paúl Sartre. Considera que o ser humano é un ser libre, cun proxecto aberto cuxa existencia está por facer. O ser humano está condenado a ser libre e intenta construir un proxecto individual. Cando deixamos que outros decidan por nós, actuamos de mala fe, sendo inmorais; o contrario da mala fé é a autenticidade, consiste en ausmir a carga ineludible da nosa liberdade. A ética comunicatica ou discurso: Habermas, o seu obxectivo é establecer as condicións nas que a comunidade podería acadar un consenso universal sobre cales deberían ser os seus valores, normas e fins moráis.As condicións que deber cuprise para cadar consensos que respondan verdadeiramente os intereses dos interlocutores son:

O diálogo ten que ser público e inclusivo----Igualdade no exercicio das facultade de comunicación,A todos se lles conceden as mesmas oportunidades para expresarse----Exclusión do engano e a ilusión----Ausencia de coaccións, a comunicación debe ser libre de restricións.

Teorías sobre a xustiza:Platón: xustiza como harmonía social. Na obra ‘A República’ propón que os gobernantes da cidade ideal se transformen nos individuos máis xustos e sabios, ou ben que os individuos máis xustos e sabios da comunidade se transformen nos seus gobernantes.Aristóteles: xustiza como igualdade proporcional. Darlle a cada un o que é seu o que lle corresponde, o cal ten que estar proporcionado coa súa contribución á sociedade, necesidades ou méritos persoais.Tomé de aquino e a leí natural: os cidadáns deberán ter os dereitos naturais que son os que Deus lles dá, estés dereitos achegarán algúns dos contigos á futura Declaración Universal dos Dereitos Humanos (1948)Os utilitaristas: as institucións públicas compóñense dunha forma xusta cando conseguen maximizar a utilidade agregada, o xusto é que o que beneficia o maior número de persoas á vez. John Rawis: equidade: consiste no principio de igual distribución da liberdade, o principio de distribución equitativa de oportunidades e o principio de diferencia:Principio de igual distribución da liberdade: cada persoa debe ter un dereito igual ao máis amplo sistema total de liberdades básicas, compatible cun sistema similar de liberdade para todos.Principio de distribución equitativa de oportunidades: As desigualdades económicas e sociais deben ser estruturadas de maneira que sexan para:Maior beneficio dos menos avantaxados, cun principio de aforro xusto

A ética laboral ou profesional: forma parte da ética filosófica que se preocupada da reflexión sobre o comportamento do profesional respecto a súa profesión. É un conxunto de normas éticas aplicadas no desenvolvemento dunha actividade laboral. A dentoloxía forma parte da ética normativa e presenta unha serie de principios e regras de cumprimento obrigatorio. A ética profesional deriva dun concepto que se coñece como ética empresarial, a cal establece as condicións nas que o ser humano debe relacionarse co seu contorno. A responsabilidade dun individuo obrígao a desevolver de forma ética e xusta o seu traballo: --Integridade: parte e todos os aspectos do traballo dun empregado, un traballador con integridade fomenta relacións de confiana cos clientes.---Sentido da responsabilidade: a maneira na que traballa un empregado, así como a cantidade de traballo que realiza vese influenciado por un forte sentido da responsabilidade.---Énfase na calidade---Disciplina-----Sentido de traballo en equipo.