Poesía y narrativa gallega en el exilio
Clasificado en Otras lenguas extranjeras
Escrito el en 
español con un tamaño de 2,36 KB
O seu labor foi intenso en diversos ámbitos
xornalista, colaborador en revistas, editor (Botella al Mar), organizador de exposicións, pintor...
Na súa obra destacan:
libros artisticos:“Trece estampas de la tradición”
poemarios: “Fardel do exiliado”, “Na brétema Sant-iago”, “As cicatrices” teatrais: “La soldadera”, “El irlandés astrólogo”.
Aposta por unha poesía social e comprometida, na que se combinase a denuncia e a visión histórica, a vivencia persoal e os dramas colectivos.
As Características da sua poesía:
- Estilo realista. Poesía razonase, lóxica e sen metáforas.
- Temática preferentemente social, tema da emigración tratado como a gran epopeya anónima e colectiva do pobo galego. “Traballadores galegos na ponte de Brooklyn”. Visión mítico-reivindicadora da historia de Galicia
- Dominio do verso longo, case prosaico, semi-narrativo.
- Escaseza de poemas personáis intimistas
Lorenzo Varela
Exiliouse primeiro en México e uniuse dispus en Bos Aires ao círculo de Seoane e Arturo Cuadrado colaborando con eles en numerosas iniciativas culturais.
Publicou en castelan e en galego: “Catro poemas pra catro gravados”, “Lonxe” con gravados de Seoane. As vivencias tráxicas da guerra civil, o pasado histótico das clases populares, certas figuras emblemáticas ou míticas da Galiza medieval e a saúde da terra son os temas recorrentes na súa obra.
Emilio Pita
Emigrou a Arxentina con 12 anos. Publicou os poemarios “Jacobusland” e “Cantigas de nenos”. A nostalxia por Galiza, a condición emigrante, a denuncia da opresión franquista e as vivencias persoais son os seus temas básicos.
Florencio Delgado Gurriarán
Exiliado en México. Publicou “Galicia infinda”, con evocacións da terra natal e descricións das paisaxes. “Cantarenas”, “O soño do guieiro”
A NARRATIVA
Ramon Valenzuela Otero
Exiliouse en Bos Aires onde colaborou en Galicia emigrante. Publica a novela “Non agardei por ninguén” narrada en primeira persoa por un fidalgo galeguista republicano. “Era tempo de apandar” tamén en primeira persoa e ambientada nos anos da posguerras. Ambas novelas constitúen un documento narratrivo sobre esa epoca.