Marx: Erlijio eta Ideologia Alienazioa

Erlijio-alienazioa

Gainera, erlijioa klase gorenak bere menpe daudenak zapaltzeko erabiltzen duen tresna da. Hori dela eta, erlijio-alienazioak funtzio sozial bat betetzen du: herriaren opioa da. Gizakiak erlijioa zoritxarrean edo oparotasunean oinarritzen badu, ez da errespetuz edo gogoeten bidez bere buruaren jabe izatera iritsiko.

Marxek egiaztatutako erlijiozko bizimoduaren ezaugarriak honako hauek dira:

• Gizabanakoen ziurtasunik eza eta izakiaren doilorkeria Sortzailearekiko.
• Zigorra edo salbazioa bere esku dituen Epailearekiko menpekotasuna.

Apaltasun osoa eta men egite otzana dira erlijiozko sentimendu gorenak. Sentimendu horrek gizakia bere izaeratik bereizten du; izan ere, grinak eta haragia arrotz eta etsai bihurtzen dizkio.

Eliza alienazio horren elementu bideratzailea da, gizakion ahaleginak errealitatea aldatu ordez, errealitatetik kanpo dagoen justizia bat bilatzera bideratzen baititu. Beraz, erakunde erlijiosoak menpeko klaseak zapaltzeko agintzen duten klaseen esku dauden tresnak dira.

Printzipio filosofiko erlijiosoek edozein morrontza mota justifikatzen dute. Zerua injustiziak ordaintzen edo konpentsatzen diren lekua da, injustizia horiek Lurrean bere horretan dirauten bitartean.

Beraz, erlijioa ez da gizakiaren arazoak konpontzeko gai; horregatik, gizakiak ezin du haren bidez askapenik espero.

Ideologia-alienazioa

Marxen iritziz, ideologiak giza gogoaren produktuak dira, edo kontzientzia deformatu mota bat, marxismoak gainegitura deitzen dionaren parte izanik. Zentzu txarrean, baldintza sozialek deformatutako giza pentsamendua adierazten dute.

Ideologia horiek sortzen diren lanaren banaketa motaren araberakoak dira. Eta une horretatik aurrera, kontzientzia praxi sozialetik bereizteko aukera sortzen da: gizakiak teoriak sortzen hasten dira, produkzio sozialaren praktikatik aldenduta daudelako. Horrela, kontzientzia-formak sortzen dituzte, eta beste gizakiek, errealak balira bezala, irudimenaren produktu hutsak direnak onartzea eragiten dute.

Hala ere, gizakiaren esku dago giza alienazioaren oinarrian dauden baldintza material eta sozialak aldatzea. Horretarako, giza jarduerak jarduera teoriko eta kontenplatiboa izateari utzi behar dio, eta errealitatea eraldatzeko jarduera praktiko bihurtu. Praktika iraultzailearen bidez soilik eraman daitezke azkeneraino posizio teorikoak; ideologia-alienazioa kontraesan materialak deuseztatuz gaindi daiteke.