Radioloxía do cráneo e cara: técnicas e proxeccións

Radioloxía do cráneo e cara.

Generalidades.

• Paciente en decúbito supino, sedestación ou bipedestación.
• Distancia 90 a 110 cm.
• Foco fino.
• 100 mAs e entre 65-80 Kvp.
• Utilizar sempre rejilla.

Puntos de referencia e planos

• Las radiografías do cráneo realizanse tomando como referencia certos puntos visibles que definen unhas determinadas liñas e planos, que son os seguintes:
• Nasión: punto medio na sutura fronto-nasal.
• Acantión: punto na base da espina nasal anterior
• Trago: eminencia cartilaxinosa situada diante do orificio do conduto auditivo externo.
• Ángulo externo da órbita.
• Protuberancia occipital externa.
• Ángulo do maxilar.

Líñas de referencia.

• Líña interorbitaria une o centro das órbitas, e forma un ángulo recto co plano sagital medio.
• Líña infraorbitaria une os puntos situados na parte máis inferior das órbitas
• Líña básica ou antropolóxica pasa dende o borde infraorbitario á parte superior do meato auditivo externo.
• Líña órbito-meatal une a comisura palpebral externa co centro do meato auditivo externo (trago)

Planos de referencia:

• Viene definido polo nasión e a protuberancia occipital. É o plano de simetría do cráneo,
• Plano coronal medio, (PCM) dividen a cabeza nunha parte anterior e outra posterior.
• Plano órbito-meatal, é o que vén definido pola unión das liñas órbito-meatales

Cráneografo

• Equipo específicamente deseñado para realizar todas as exploracións do cráneo
• Pode ser orientado en todas as direccións xa que son isocéntricos con respecto ao conxunto chasis-rexilla
• Esta particularidade permite que mantendo a cabeza na mesma posición se poidan conseguir distintas proxeccións cunha calidade óptima.

Técnica radiográfica simple.

• La preparación do paciente require unha coidadosa observación para comprobar a retirada de todos os posibles obxectos metálicos que posteriormente poidan deteriorar a calidade da imaxe
• A mellor posición para realizar as radiografías é a sentada
• En radioloxía de urxencias a posición máis común é a de decúbito sobre todo no caso de pacientes que non colaboran, ou no caso de realización de tomografías.

PROXECCIÓNS BÁSICAS CRÁNEO

Proxección AP, PA, fronto-occipital, occipito frontal

• Cabeza do paciente cos planos órbito-meatales e sagital medio perpendiculares á película
• RC dirixido ao nasión (AP) ou á protuberancia occipital (PA), en paralelo co plano órbito-meatal e de forma perpendicular ao plano coronal
• Foco fino, colimación ao tamaño da cabeza.
• 100 mAs entre 65 e 75 Kvp
• Como medida de radioprotección realizarase a occipito frontal, sempre e cando sexa posible, en vez da fronto-occipital, xa que desta maneira irradíase menos o cristalino.
• Os criterios de calidade refírense sobre todo á simetría da imaxe, liñas innominadas equidistantes aos bordes externos das órbitas.

Lateral de Cráneo.

• Chasis 24 x 30
• Foco fino
• 100 mAs 55-65 Kvp.
• Líña órbito-meatal 0º (paralela ao chan)
• PCM 90º respecto ao chasis
• RC horizontal centrado sobre 4 cm. por enriba do trago, a liña interpupilar será perpendicular á mesa
• Criterios de calidade, consisten superposición correcta de ambos Conductos Auditivos Externos (CAE), ramas de maxilar inferior, alas maiores do esfenoides e techos das órbitas.

Proxección frontosuboccipital (Worms-Bretton) Towne

• Esta proxección realízase co paciente en sedestación, no caso de suxeitos cifóticos convén adiantar o asento con respecto ao taboleiro para que o paciente poida adoptar sen dificultade a posición requerida.
• Plano órbito-meatal debe formar un ángulo de 90º con respecto o chasis
• RC dirixido nun ángulo de 25º con inclinación caudal á zona media rexión frontal pasando pola liña biauricular.
• Criterio de calidade, lámina cadrilátera (dorso da cadeira turca) en agueiro occipital. Simetría de bordes superiores peñascos, bóveda parieto-occipital visible.